لباس لری

لباس لری (به لری: جومه لری) لباس سنتی لری برگرفته از جغرافیا، فرهنگ، دین و هزاران سال همزیستی با طبیعت مردمان لُرتبار در گذشته و حال و از نمادهای مهم مردم لُر می‌باشد. بنابر موانع و ویژگی‌های جغرافیایی اقلیمی مردم لر در اقلیم‌های گوناگون از پوشش متفاوتی استفاده کرده‌اند. در یک تقسیم‌بندی کلی می‌توان لباسهای لری را اعم از مردانه و زنانه به سه گروه کلی لٌری فیلی، لُری بختیاری (طوایف چارلنگ و هفت لنگ بختیاری) و لُری جنوبی (رایج بین مردم لر جنوبی بویراحمدی، ممسنی، دشمن زیاری، طیّبی، حیات‌داوودی، بهمئی، تا بندرهای گناوه، دیلم) تقسیم‌بندی کرد.

لباس لرهای فیلی

این لباس توسط لرهای فیلی بکار می‌رود.

لباس بانوان لر فیلی

• بون زاٛلفی: کلاهی کوچک و بسیار زیبا که با سکه‌های قدیمی تزیین شده و از آن آویزان شده‌اند، این کلاه رنگی بافته می‌شود.
• لٱچٱک (گولڤٱنی):گُلوَنی (Golvani) نوعی سربند مخصوص از واژه «گلبندی» با تبدیل حرف «ب» به «و» و حذف حرف «د» گرفته شده‌است و به نوعی پارچه ابریشمی رنگین گفته می‌شود.

  

  هه‌وری یا گُلوَنی ویژه زاگرس نشینان

• جومه: پیراهنی بلند که سینه را به‌طور کامل پوشانده و تا مچ دست آستین آن کشیده شده و از پایین هم تا مچ پا بلند است.
• پاپوش: شلواری است شبیه به شلوار جافی مردان با این تفاوت که جنس آن بسیار نرم‌تر و از جنس‌هایی مانن ابریشم دوخته می‌شود و پاچهٔ آن از پاچه شلوار کردی کمی بازتر و راحت‌تر است.
• کاله: نوعی کفش است که برای زنان به ان آژ گفته می‌شود.
• کوڤلنجاٛ:نیم‌تنه‌ای است که روی پیراهن بلند می‌پوشند و از پارچه زری یا مخمل دوخته می‌شود.

لباس لرهای بختیاری

لباس بختیاری نماد عشایر بختیاری است و در سراسر قلمرو بختیاری از غرب اصفهان و شرق لرستان تا شرق، شمال شرق و جنوب شرق خوزستان رواج دارد. این لباس برای مردان شامل کلاه خسروی، چوقا، شلوار دبیت، گیوه و گاهی پوشش کت مانند کُردین می‌شود.

پوشش مردان بختیاری، موزه فلک‌الافلاک، خرم‌آباد

اجزای عمده لباس زنانه بختیاری شامل روسریهای مینا و لچک، زیر لچکی (بُن نایی) پیراهن زنانه (جووه)، شلوار قری و کفش (اُرسی) است.

در یک قرن گذشته لباس مردان بختیاری تغییرات عمده‌ای داشته که عمده دلیل آن اصلاحات تحمیلی پوشاک در دوره سلطنت رضا شاه است. این درحالیست که جامه زنان بختیاری در طول زمان تغییرات کمتری داشته‌است. این موضوع با مطالعه آثار سیاحان قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم میلادی قابل مشاهده است.

بافت (تکسچر) اصلی چوقا

لباس لری جنوبی

پوشش لری یک زن بویراحمدی (تفاوت اصلی آن با لباس محلی بویر احمدی پیرهن قشقایی کوتاه تر و چین دامن بلند تری دارند)

پوشش مناطق ممسنی و کهگیلویه و بویراحمد و لرهای جنوبی

این لباس ویژه لُرهای جنوبی است و از مرکز غربی استان فارس تا سراسر استان کهگیلویه و بویراحمد و شمال و غرب بوشهر و جنوب شرقی خوزستان گسترش دارد. امروزه استفاده از لباس محلی و سنتی بیشتر در زنان بالای ۳۰سال استان کهگیلویه و بویراحمد دیده می‌شود اما در جشن‌ها و مجالس عروسی تمام زنان و دختران به عنوان یک سنت از لباس‌های محلی شاد و متنوع استفاده می‌کنند. بر اساس تحقیقات صورت گرفته در کتاب نگارگری مکتب شیراز، قدمت این نوع لباس‌ها بیشتر از دوران تیموریان در قرن هشتم هجری قمری است. لباس محلی و سنتی زنان لر جنوبی از سه بخش اصلی سرپوش، بالاتنه و پایین‌تنه تشکیل شده‌است که مجموع این سه بخش، پوشش کاملی را برای زنان به همراه دارد. سرپوش لباس محلی زنان لر جنوبی، شامل یکپارچه روپوش یا همان روسری به نام " مینا " (Meyna) است که به‌طور معمول دارای بیش از یک متر طول و بین ۶۰ تا ۷۰سانتیمتر عرض می‌باشد. بر روی این روپوش مینا نیز پارچه‌ای به نام چارقد یا لچکی قرار می‌گیرد که در زبان فارسی همان سربند است. همچنین یک کلاه کوچک زیر مینا قرار می‌گیرد تا پوشش دهنده موهای جلو سر زنان باشد و معمولاً زیورآلات و وسایل تزیین سنتی و ظریف به آن متصل می‌شود. بخش بالاتنه لباس محلی زنان استان کهگیلویه و بویراحمد، همان پیراهن یا جامه است که شامل یکپارچه دو متری می‌باشد و از زیر گردن تا کف پای زنان را می‌پوشاند. این پیراهن ردا مانند، دارای آستین و سرآستین است و نوع مدل آن مخصوص زنان استان‌های کهگیلویه و بویراحمد، فارس، خوزستان و چهارمحال و بختیاری است.
بخش پایین این لباس‌ها که به عبارتی زیباترین بخش آن نیز به‌شمار می‌آید همان دامن یا تنبان است که بیشترین حجم پارچه را در این لباس سنتی در برمی گیرد. معمولاً برای دامن این لباس‌های محلی بین پنج تا ۱۲متر پارچه مصرف می‌شود طوری‌که این دامن از بالا کشدار و کاملاً چین خورده‌است و در پایین آن تزیین‌هایی مانند نوار دوزی یا پارچه‌های پلیسه دار به کار می‌رود. رنگ و جنس پارچه این لباس‌ها معمولاً بنا به طبیعت این استان در مناطق گرمسیری و سردسیری، نوع بافت عشایری و روستایی، نوع باورها و گرایش قومی و قبیله‌ای و سن زنان انتخاب می‌شود طوری‌که برای دختران نوجوان و کودک بیشتر از رنگ‌های شاد و حجم کمتر پارچه و برای دختران جوان رنگ‌های روشن‌تر با پارچه بیشتر استفاده می‌شود. با افزایش سن زنان نیز رنگ این لباس‌ها بیشتر به سمت تیره و خاکستری مانند سبز یشمی یا سرمه‌ای سوق پیدا می‌کند.

ثبت ملی

لباس سنتی مردم کهگیلویه و بویراحمد اسفند ماه سال ۱۳۹۵ به شماره 356 در لیست آثار فرهنگی ملی به ثبت ملموس رسید.

چوقا

معاون صنایع دستی چهارمحال و بختیاری از ثبت «چوقا» به‌عنوان لباس رسمی مردان بختیاری به عنوان یازدهمین اثر میراث معنوی استان در فهرست آثار ملی خبر داد. مهرداد رئیسی در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم در شهرکرد، اظهار داشت: چوقا به عنوان یکی از صنایع دستی عشایری استان به‌شمار می‌رود که در تاریخ ۱۵ دی ماه امسال مورد تأیید شورای ثبت میراث فرهنگی کشور قرار گرفت و در فهرست آثار ملی به ثبت رسید. وی اصالت داشتن، بومی بودن، نقوش و بافت خاص این لباس محلی را از ویژگی‌های بارز ثبت این اثر عنوان کرد

جستارهای وابسته

• مردم لر
• مردم بختیاری
• مردم لک
• لرهای جنوبی
• پوشاک کردی
• پوشاک سیستانی
• پوشاک خراسانی
• پوشاک بهمئی
• پوشاک لکی
• پوشاک بختیاری
• لباس محلی اقوام ایرانی